Rewitalizacja to proces zmian, które mają sprawić, by lepiej się żyło, mieszkało, przebywało, pracowało. Proces prowadzony jest w sposób kompleksowy, na określonym obszarze miasta, zwanym obszarem rewitalizacji. Rewitalizacja prowadzona jest na podstawie programu rewitalizacji.

Cele rewitalizacji

Głównym celem procesu rewitalizacji jest wyprowadzenie obszaru zdegradowanego ze stanu kryzysowego, poprzez równoważenie zjawisk, które spowodowały jego degradację.

Rewitalizacja obejmuje przemiany zdegradowanych terenów w trzech głównych aspektach:

• społecznym – pobudzenie aktywności mieszkańców, działania mające na celu integrację społeczną, zapobieganie marginalizacji i wykluczeniu społecznemu,
• gospodarczym – pobudzanie aktywności gospodarczej, działania mające na celu ożywienie gospodarcze, zmniejszenie bezrobocia,
• infrastrukturalno-przestrzennym – działania mające na celu zachowanie dziedzictwa kulturowego (m.in. poprzez modernizację i konserwację zabytkowych obiektów) i poprawę stanu technicznego istniejącej infrastruktury, a także polepszenie jakości stanu środowiska naturalnego.

Obszar rewitalizacji

Obszar rewitalizacji (zgodnie z zapisami Ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 roku (Dz.U. z 03.10.2015 r., poz. 1777 z póź. zm.)), to obszar obejmujący całość lub część obszaru zdegradowanego, cechujący się szczególną koncentracją negatywnych zjawisk, na którym, z uwagi na istotne znaczenie dla rozwoju lokalnego gmina zamierza prowadzić rewitalizację. Obszar rewitalizacji nie może przekraczać 20% powierzchni gminy oraz nie może być zamieszkały przez więcej niż 30% ogółu mieszkańców gminy. Obszar rewitalizacji może być podzielony na podobszary, w tym podobszary nieposiadające ze sobą wspólnych granic.

Obszar zdegradowany

Obszar zdegradowany (zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. (Dz. U. z 03.10.2015r., poz. 1777 z póź. zm.), to obszar gminy znajdujący się w stanie kryzysowym z powodu koncentracji negatywnych zjawisk społecznych, w szczególności bezrobocia, ubóstwa, przestępczości, niskiego poziomu edukacji lub kapitału społecznego, a także niewystarczającego poziomu uczestnictwa w życiu publicznym i kulturalnym, na którym dodatkowo występuje, co najmniej jedno z następujących negatywnych zjawisk:

• gospodarczych – w szczególności niski stopień przedsiębiorczości, słaba kondycja lokalnych przedsiębiorstw,
• środowiskowych – w szczególności przekroczenie standardów jakości środowiska, obecność odpadów stwarzających zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi,
• przestrzenno-funkcjonalnych – w szczególności niewystarczające wyposażenie w infrastrukturę techniczną i społeczną lub jej zły stan, brak dostępu do podstawowych usług lub ich niska jakość, niedostosowanie rozwiązań urbanistycznych do zmieniających się funkcji obszaru, niski poziom obsługi komunikacyjnej, niedobór lub niska jakość terenów publicznych,
• technicznych – w szczególności degradacja stanu technicznego obiektów budowlanych, w tym o przeznaczeniu mieszkaniowym, oraz brak lub niewystarczające funkcjonowanie rozwiązań technicznych umożliwiających efektywne korzystanie z obiektów budowlanych, w szczególności w zakresie energooszczędności i ochrony środowiska.